بازی: گوئنت Gwent

به شخصه تشنه‌ی بازی‌های آنلاین نیستم، هرچند وقت یک باری نگاهی به داغ‌ترین و پر سر و صداترین بازی آنلاین می‌اندازم(مثل بتل‌رویال‌های این روزها) و گه‌گاهی هم جی‌تی‌ای آنلاین می‌روم تا با رفقا اندکی مسخره بازی راه بیندازیم. به نظرم می‌رسد که بخش مولتی پلیر بازی‌های قائدتا تک‌نفره‌ای مانند آنچارتد مزخرف و حوصله سربرند و از طرف دیگر ام‌ام‌او ارپی‌جی ها نیز بعد از چندین و چند سال ول چرخیدن درشان دیگر برایم خسته کننده شده اند. اما در میان بازی‌های آنلاین ژانری وجود دارد که هیچ‌گاه توجه جدی‌ای به آن نکردم. بازی‌های کارتی. بازی‌های کارتی سابقه‌ای طولانی دارند و برمی‌گردند به عهد باستان و امثال یوگی‌اوه و پوکمون و دیگر دوستان. با این حال همیشه این ژانر از بازی‌ها(چه دیجیتال چه کاغذی) به نظرم اتلاف وقت و انرژی می‌آمد؛ اگر دسته‌ی کارت درست و حسابی‌ای نداشته باشید، هرچه قدر هم که در تئوری از حریفتان بازی‌کن بهتری باشید آخر سر می‌بازید و از طرف دیگر شانس نیز نقش عمده‌ای در تعیین برنده ایفا می‌کند. از این‌ها هم که بگذریم می‌رسیم به حرص و طمع تیم‌های توسعه دهنده‌ی این بازی‌ها که فقط می‌خواهند پولتان را بالا بکشند و هرچه بیشتر شما را معتاد بازی بکنند و هیچوقت هم مشکلات اساسی بازی را از بین نمی‌برند و محض رضای خدا یک پچی نمی‌دهند تا بازی اندکی بالانس شود. پس می‌بینید که دلایل منطقی‌ای برای جذب نشدن به این ژانر وجود دارد.

اما چند سال پیش بود که بازی‌ای آمد و تویش یک مینی گیم کارت بازی داشت، شاید اسمش را شنیده باشید، ویچر سه نامش بود. سوای از تمام حسنات متعدد ویچر، آن مینی گیم کارت بازی‌ای که توی بازی چپانده بودند یک چیز خاصی بود. نه فقط برای این که تمام قواعد آشنای بازی‌های کارتی را دور انداخته بود و یک سیستم جدید و در عین حال ساده و خوش دست برای خودش ساخته بود، دلیل مهم تر این بود که تقریبا تمامی مشکلات بازی‌های کارتی را نداشت و واقعا لذت بخش بود. به همین خاطر آدم‌های خوش ذوق سی دی پراجکت رد دیدند که یک پتانسیل حقیقی‌ای در آن مینی گیم کوچک نهفته است و برای همین آن مینی گیم را تبدیل کردند به یک بازی کارتی آنلاین و سرگرم کننده به اسم گوئنت.

گوئنت در ظاهر بازی ساده‌ای است. روی هر کدام از کارت‌های بازی یک عددی نوشته شده و در هر دور هر بازیکن صرفا می‌‌تواند یک کارت روی زمین بگذارد. بعضی کارت‌ها ویژگی‌های خاصی دارند، مثلا می‌توانند به کارت حریف حمله کنند و عدد نوشته شده روی کارت حریف را کم کنند یا مثلا طوفان شن راه بیندازند توی زمین حریف تا هر کارتی که روی زمین گذاشته شود در هر دور متحمل ضربه شود. هر دستِ بازی از سه راند تشکیل شده و هرکس که در آخر هر راند بیشترین امتیاز را داشته باشد برنده می‌شود و آن کسی هم که دو راند را ببرد یک بازی را برده. با این حال چیزی که به گوئنت عمق می‌دهد این است که هریک از طرفین هر موقع که خواستند می‌توانند با کلیلک بر روی یک دکمه راند را واگذار کنند. به این ترتیب هر دستِ بازی در واقع یک بازی ذهنی با حریف است و یک چالش فکری تا بهترین لحظه برای واگذار کردن راند را بفهمید، به این ترتیب هر بازیکن بر روی مدت طول کشیدن یک راند کنترل نسبی‌ای دارد. بعضی از تیم‌های بازی راندهای طولانی دوست دارند و بعضی دیگر راندهای کوتاه و پیاپی. مثلا اگر با فکشن هیولاها دارید بازی می‌کنید در راند اول تلاش می‌کنید تا مخفیانه ارتش قدرتمندی از هیولاهایتان را توی جاکارتی‌تان درست می‌کنید و بعدش راند را وا گذار می‌کنید تا در راندهای بعدی با تعداد بی‌شمار هیولاهایتان حریف را زمین بزنید. یا مثلا اگر فکشن نیلفگارد را انتخاب کرده باشید می‌دانید که منابعتان محدودند و به همین دلیل ترجیه می‌دهید هرچه زودتر به راند آخر بروید و شروع کنید به فرستادن جاسوس به زمین حریفتان تا از درون حریفتان را زمین بزنید. اما نکته این است که این استراتژی‌های از پیش تعیین شده‌ی شما ممکن است در هرلحظه توسط حریفتان شناسایی شود و حریفتان شروع کند به خنثی کردنش. مثلا حریفتان می‌تواند قبل از این که شما شروع کنید به ساختن ارتش هیولاهایتان، تمام نیروهایتان را تک به تک از بین ببرد و شما هم در مقابل می‌توانید جاسوسان حریفتان را تبدیل به نیروهای خودتان بکنید. به این ترتیب نقطه‌ی قوت هر تیم توسط دیگیری خنثی شده و حالا باید دست به استراتژی‌های دیگری زد. اینطور زد و خوردها در گوئنت زیاد تکرار می‌شوند و هر بازیکن را وادار می‌کنند تا دست به نقشه‌کشی و ابتکار عمل بزند و به همین خاطر از یک بازی کارتی معمولی تبدیل می‌شود به یک بازی استراتژیک که اگر هوشمندانه به هر عملتان فکر نکنید مطمئنا قربانی حریفتان خواهید شد.

نکته مهم دیگر هم تیم توسعه‌دهنده بازی است. سی دی رد پراجکت معروف است که مخطاب‌مدار است و این در مورد گوئنت نیز صادق است. برخلاف دیگر بازی‌های کارتی محبوب این روزها مثل هارت استون، شما عملاً نیازی به پرداخت پول برای دستیابی به کارت‌های بهتر ندارید. هر عمل کوچکی که در بازی بکنید به شما اندکی واحد پول داخل بازی را پاداش می‌دهد. لول آپ شدن، ارتقای رنک، بردن یک راند آرنا، تحسین توسط حریفتان در آخر هر بازی و … همه و همه‌ی این کارها باعث می‌شود تا شما بدون نیاز به پرداخت هیچ پولی به کارت‌های بهتر دست پیدا بکنید.

به نظرم چه به دنبال بازی‌ای عمیق می‌گردید که ساعت‌‌ها از وقتتان را صرف بهتر کردن مهارت‌هایتان بکنید و بهترین بشوید و چه به دنبال سرگرمی‌‌ای هستید که دروقت آزادتان توی شرکت بعد از انجام پروژه‌ای طاقت‌فرسا بهش بپردازید، گوئنت انتخاب مناسبی برایتان است.

سفید کاغذی

جدیدترین شماره کاغذی سفید را بخرید

شماره ۳: پری‌زدگی

خرید این شماره