هیولاهای دارک سولزی که هرگز متولد نشدند

نجوای نام dark souls برای کسانی که تجربه‌اش کرده‌اند طنین خاصی  دارد. طنینی یادآور حسی شخصی و منحصربه فرد، حسی که تجربه کردن مجددش کار آسانی نیست.

اگر بخواهیم نقاط برجسته دارک سولز را به طور خلاصه مشخص کنیم، یعنی همان جاهایی که وقتی یکی می‌خواهد در مورد دارک سولز حرف بزند به یادمان می‌­آید، باید به داستان غنی، شیوه متفاوت روایت آن و سختی بازی(یا در واقع لجاجتش در این که به هوش و توانایی گیمر احترام بگذارد و هیچ چیز را دو دستی در اختیارش نگذارد) اشاره کنیم. سختی­‌ای که گیمرها همیشه­‌ی خدا ازش می‌­نالند (و آنچنان هم نمی‌توان سرزنششان کرد) و بعد هم با لحن حق به جانبی می­‌گویند: «آخه بازی‌ای که هر دو قدم یه دشمن مزخرفی که دیدنش کافیه که آدم دسته رو بشکنه داره، چه فایده‌ای داره!»، سختی­‌ای که اگر نوع دیدمان را به آن عوض کنیم صرفا سختی نیست، بلکه سرمایه گذاری است روی هوش و توانایی شما به عنوان گیمر و به همین خاطر است که بیشتر مواقع گیمرهایی که صبر و حوصله و وقت بیشتری دارند، در مواجهه با چنین نظراتی پوزخندی که شاید اندکی روی مخ باشد می‌زنند و بادی هم به غبغب می‌اندازند(من جمله نویسنده همین جملات). سختی هیولاهای دارک سولز.

اما از حق نگذریم همه ما گیمرها (چه کسانی که دیوانه‌وار عاشق این سری هستند و چه کسانی که به هر دلیلی نمی‌توانند از آن لذت ببرند) در یک مورد توافق نظر داریم؛ مهم نیست درحال تجربه کدام قسمت از مجموعه هستید، بی شک هرکس که بازی را تجربه کند هر دو قدم یه دشمن مزخرفی که دیدنش کافیه که آدم دسته رو بشکنه را مشاهده خواهد کرد که جذابیت بازی در همین هیولاهای دارک سولز است. دشمنانی که انگار دل خونی از شما دارند یا مثلا فکر می‌­کنند که ارث پدریشان را خورده‌­ا‌ید.

با تمام این تفاسیر vempirick که یکی از هنرمندان خوش ذوق سایت deviantart است با خودش فکر کرده که شاید هیولاهای دارک سولز آنچنان که باید و شاید «مزخرف» نیستند و از همین روی، آمده و تصاویری شگفت از دشمنانی هایبرید آفریده که اگر در بازی­‌ها وجود می­‌داشتند اشک هر طرفدار دواتشه­‌ای را نیز در می‌آوردند.

بیشتر بخوانید: دنیایی آغشته به اندوه: دارک سولز ، مثالی بی‌نقص از کهن‌الگوی تراژدی

 بیایید با نگاهی به تعدادی از این طراحی‌ها از هیولاهای دارک سولز بیندازیم، اندکی در موردشان گمانه‌زنی کنیم و یک بار دیگر هم اندکی در دنیای تاریک دارک سولز خودمان را غرق کنیم. لینکِ دسترسی به تمامی این طرح‌های زیبا و تعدادی خیلی بیشتری از آن‌ها هم در انتهای مطلب وجود دارد.

این موجود منحوس که ترکیبی زننده از Undead Citizen‌های دارک سولز دو و زره Havel the rock از دارک سولز یک است قطعاً چالشی جدی برای هرکسی خواهد بود. زیرا نه تنها مانند Undead Citizen ها می‌افتد رویتان و منفجرتان می‌­کند، بلکه بعد از انفجار زنده خواهد ماند و تا موقعی که جان از بدنتان بیرون رود (یا شما با توسل به معجزه‌­ای از سد زره‌­ی هاولی­‌اش بگذرید) شما را تعقیب خواهد کرد.

آنور لاندو را یادتان هست (مگر می­‌شود یادتان نباشد؟) همان جایی که گوهر خدایان بود و نور خورشید به زیبایی توی صورتتان می­‌پاشید؟ همان جایی که به جای آن که عین بچه­‌ی آدم از در وارد شوید مجبور بودید از برج و بارو بالا بروید و از پنجره‌های شکسته خودتان را مثل دزد تو کنید؟ مسلماً کمانگیرهایی را یادتان هست که سر هر پیچ منتظر بودند تا در تیررسشان قرار بگیرید که پدرتان را دربیاورند. این موجودی که می‌­بینید نسخه پیشرفته همان کمانگیرهای مخوف است. مجهز به کمانی که همزمان سه تیر را به سویتان پرتاب می‌­کند. در جاخالی دادن و سپرگرفتن در مقابل این دشمن برایتان آرزوی موفقیت می‌کنیم.

مطمئناً این کوچولو‌های بانمک را به خاطر می‌­آورید. قارچ‌­های صلح­‌جویی که قدرت و سرعت واکنش سوپرمن را داشتند و با یک مشت کل جان‌تان را خالی می‌­کردند. حالا بیایید زره تنشان کنیم و پتک شوالیه‌های محافظ کشور کاریم را هم دستشان بدهیم. شما هم عاشقشان شدید. نه؟

اجماع دو تن از منفورترین دشمنان کل سری. Giant Mosquito و Blowdart Sniper هستند که اولین بار در منطقه‌ی بلایت‌تاون بازی اول باهاشان روبه‌رو می‌شوید. جایی که به خودی خودش به خاطر مرداب سمی‌اش اعصاب‌خردکن هست. هر کدامشان به تنهایی آنقدر بد هستند که اشک آدم را دربیاورند. حالا تصور کنید که تیرهای زهرآگینی که ظاهاً از غیب بهتان پرتاب می­‌شده این دفعه از بالای سرتان باشد و شما روحتان هم خبر نداشته باشد که از کجا خورده­‌اید. شما را نمی­‌دانم اما من یکی که از همین الان می­‌خواهم سر به تن این موجود نباشد.

فرض کنید کاپرا دیمن را با آن اسکلت­‌های منفور چرخان(خدا پدر برزرک را بیامرزد که چنین مزخرفی را به ما هدیه داد) مخلوط کنیم! نتیجه می‌شود این هیولای ناپاکی که حتی فکر کردن بهش هم ترسناک است. فقط کافی است تصور کنید که این موجود در حین چرخیدن به سمتتان با شمشیرهایش نوازشتان می‌کند.

بستر آشوب(Bed of Chaos) را یادتان هست؟ همان باس آسانی که به طرزغیرمنتظره­‌ای بیشتر قابلیت­‌های پلتفمرتان را به چالش می‌­کشید؟ همان ملکه‌ی آیزالیت، منطقه‌ای از بازی که طبق شایعات بودجه کم آمد و میازاکی مجبور شد تمام آن بخش از داستان را ناقص بگذارد؟ خب این شما و این هم نسخه­‌ی اصلی‌­ای که می‌توانست وجود داشته باشد. هرچند به شخصه خوشحالم که با همچین فاجعه‌­ای روبرو نشدم.

و اما میمیک­‌ها موجوداتی که بدل به کابوس‌­هایمان شدند و کاری کردند که حتی یک قطره اعتماد نسبت به دارک ­سولز در وجودمان نماند. اما اگر فکر می‌کنید میمک­‌های صندوقی خیلی روی مخ هستند بیایید چند ورژن دیگرشان را بررسی کنیم.

اول از همه بون­‌فایر میمیک. تصور کنید که پس از دو ساعت بازی کردن و کشتن باسی که روزها و روزها به مبارزه با او پرداخته بودید، سرانجام دست تقدیر باعث شده که شکستش دهید. با خوشحالی و غرور گام برمی­‌دارید و به طور ناگهانی بون­‌فایری می­‌بینید. لبخندی خوشایند برلب آورده و با آرامش به سمتش می­‌روید. پیش خودتان فکر می­‌کنید که شاید دارک­ سولز آنقدرها هم بد نیست که-

بله، بون­‌فایر میمیکی که در انتظارتان بوده یک لقمه چپتان می­‌کند.

بیشتر بخوانید: دارک سولز: تجسم متاگیم

از طرف دیگر میمیک نردبانی را داریم. به دهشتناکی بون­‌فایر میمیک نیست با این حال به نوبه­‌ی خودش آزاردهنده است. می‌­توان برای تأثیر بیشتر طوری تصورش کرد که وسط راه شما را ببلعد، یعنی درست جایی که کمترین انتظار را دارید. میمک‌­های جعبه‌­ای/بشکه‌­ای و میمیک ‌­آیتمی تقریبا مشابه میمک­های آشنای خودمان هستند. دارید به سمت بشکه رول می‌­کنید یا مثلا با خوشحالی به سمت جسدی که نور آیتم رویش است می­‌روید که-

اما میمیک­‌های دیوارتوهمی. تفاوتی که این میمیک خاص با بقیه دارد این است که نیازمند همکاری متقابل سایر بازی­‌کنندگان برای به دام کشیدنتان است و به نوعی شما را شریک جرم سازندگان می­‌کند، برای همین شاید کمتر از بقیه روی مخ باشد و بیشتر جنبه سرگرمی داشته باشد.

همه می­‌دانیم پرسوئر آن چیزی که انتظار داشتیم باشد نبود. یعنی حداقل من توقع داشتم تا شکست دادنش چالش بیشتری داشته باشد. به نظر می­رسد این همان چیزی است که آرزویش را داشتیم. به جای دوتا دست چهارتا دارد و این بار می­‌تواند از آن گونی پر از اسلحه پشت سرش هم استفاده کند.

کلیشه‌ی اژدهایی که وسط پل مثل عجل معلق از بالا نازل می‌شود و پل را به آتش می‌کشد، حقه‌ی قدیمی سری سولز شده. اما هل‌کایت بازی اول را می‌شود حتی کابوس‌وارتر کرد. مثلاً این یکی نه تنها از دهانش آتش پرتاب می‌­کند، که آن اسکلت­‌های چرخان هم از دهانش بیرون می­‌پاشد. واقعاً که کابوس محض است.

این­ یکی زیاد جالب نیست. یعنی نسبت به کمانگیر نخبه آنور لاندو که نسخه ارتقاء یافته کمانگیرهای آنور لاندو بود، این یکی نسخه ارتقاء یافته آن یاروهایی است که توی گورستان دارک ­سولز دو راهتان را سد می‌­کردند. این ­بار از سپرشان تیر هم پرتاب می‌­کنند. آنقدرها چالشی به نظر نمی‌رسد.

و اما چیزی که حتی نگاه کردن بهش هم اشک آدم را در می­‌آورد. اسملتر دیمنی که هم آتش دارد و هم رعد. اینجا دیگر حتی لوکاتیل، قهرمان شهیر میرا و برادرش در کنار همدیگر نمی‌توانند به دادتان برسند.

برای دیدن نسخه اصلی این طراحی‌ها و دشمنان دیگری که vempirick خلق کرده می‌توانید اینجا را کلیک کنید.

سفید کاغذی

جدیدترین شماره کاغذی سفید را بخرید

شماره ۳: پری‌زدگی

خرید این شماره