فیلم: Another Round

جهان فیلم‌سازی وینتربرگ عموماً آمیخته به مفاهیم و موضوعاتی مثل تجاوز به کودکان، انسان‌های تک‌افتاده و میانسال‌های منزوی و در نهایت پیش‌داوری‌ست. «یک دور دیگر» از میان این مضامین، تنها تک‌افتادگی و انزوا را به ارث برده است زیرا نه قصد دارد رازی غافلگیر کننده را سر میز شام در روز تولد پدر فاش کند (مانند The Celebration) و نه دروغی کوچک را به تهمتی بزرگ و فاجعه‌بار تبدیل سازد (فیلم The Hunt)

ساخته‌ی جدید کارگردان دانمارکی راجع‌به چهار معلم خسته، جاافتاده و الکلی است که بی‌رمقی و افسردگی برشان غالب شده و حوصله ندارند بروند در طبیعت لم بدهند و روح‌شان را تربیت کنند. این جمع چهار نفره و بی‌آزار -که گل سرسبدشان در زمینه‌ی کاریزما و خفن بودن مدس میکلسن است- در یک دورهمی تصمیم می‌گیرند تا فرضیه‌‌ی فین اسکاردرود روانپزشک نروژی را بررسی کنند.

اسکاردرود می‌گوید وجود نیم‌درصد الکل در خون فرد، باعث ایجاد نشاطی خالص، افزایش تمرکز و خلاقیت می‌شود. داستان فیلم با همین فرمان جلو می‌رود و آرام آرام به عمق می‌رسد. در حقیقت وینتربرگ با استفاده از الکل به‌عنوان نقش‌مایه‌ای (موتیف) وابسته، داستان و وقایع پیرنگ اصلی‌اش را شکل داده است. مارتین (مدس میکلسن) و سه معلم دیگر طبق برنامه‌ای مشخص مست می‌کنند و دائماً مشغول چک کردن درصد الکل خون‌شان‌ می‌شوند.

بعد از آزمایشات اولیه و گذشت زمان، رفته رفته تغییرات روحی روانی به‌وجود می‌آید. تامی که معلم ورزش است با بچه‌ها صمیمی‌تر شده و از لحاظ روحیه و انرژی، حکم یک یورگن کلوپ دانمارکی را پیدا می‌کند. دو معلم دیگر هم با اعتماد به نفس مضاعف به تدریس می‌پردازند و مارتین نیز با بذله‌گویی‌های جذاب و فن بیان قوی، به مرد شماره یک درس تاریخ در کلاس‌اش تبدیل می‌شود.

چرا باید این فیلم را ببینیم؟

قاب‌های چهار نفره‌ اغلب با نوشیدن الکل و شوخ و شنگی‌های این مردان میانسال به تصویر کشیده می‌شوند و فضای نماهای داخلی خانه، بیان‌گر نوعی مستی بالغانه و آمیخته با یأس است اما مجموعاً شادی و فراغ‌بالی در محیط وجود دارد. شاید برای‌تان سوال باشد که آیا فیلم صرفاً درباره‌ی می‌خوارگی و گسترش این حلقه‌ی رفاقت است؟ نمی‌توان به این پرسش با قاطعیت پاسخ داد اما «یک دور دیگر» تنها روی جمع چهار نفره‌ی این دوستان زوم نمی‌کند.

مارتین و نیکلای در زندگی زناشویی‌شان دچار مشکل‌اند و مصرف مداوم الکل هم این مسائل را دوچندان کرده است. وینتربرگ در باب مصرف الکل و لذایذ ناشی از مستی، مانند درن آرنوفسکی و فیلم خاطره‌انگیز «مرثیه‌ای برای یک رویا» عمل می‌کند. لحظات سرخوشی همیشه هستند و می‌توان چند ساعتی درون کافه‌ای رقصید و بدون فکر به مبحث تاریخی روز بعد برای تدریس، تنش‌های روانی را کاهش داد. اما افراط همیشه کار دست آدم می‌دهد و زیاده‌روی اگر پای رقاص را پیچ ندهد، سیستم صوتی را که می‌سوزاند.

خیلی‌ها نوع نگاه فیلم را خیام‌گونه توصیف می‌کنند و گمان دارند که این مستی‌ها در ستایش باده‌نوشی‌ست اما حس می‌کنم مسئله‌ی حد نگه‌داری و تغییرات رفتاری در برهه‌های زمانی مختلف  اساسی‌ترین موضوع مورد نظر وینتربرگ است. اشتباه نکنید؛ فیلم قرار نیست به کاتارسیس کلیسایی یا متنبه شدن‌های تلویزیونی برسد و در نهایت گردن کاراکترهایش را مقابل یک نمای مدیوم کلوز کج کند و مدام از او فاصله بگیرد و شعار بدهد.

پایان‌بندی این فیلم در زمره بهترین اندینگ‌هایی که دیده‌اید قرار می‌گیرد و حتماً از دیدنش لذت خواهید برد، خصوصاً آن موزیک لعنتی «وات اِ لایف» و بند لعنتی‌ترِ «اسکارلت پلژر.»

«یک دور دیگر» قطعاً فیلم منحصر‌به‌فرد و فوق‌العاده‌ای نیست اما داستان خوبی دارد که با بازی مقبول بازیگران و فضاسازی خاص اروپایی ادغام شده و تجربه‌ی دلنشینی را برای طرفداران وینتربرگ و سینمای دانمارک رقم می‌زند. اثری که در این قحطی فیلم خوب و چفت و بست‌دار، غنیمت بزرگی به حساب می‌آید.

سفید کاغذی

جدیدترین شماره کاغذی سفید را بخرید

شماره ۳: پری‌زدگی

خرید این شماره