سایبرپانک ۲۰۷۷ به اندازه‌ی کافی برای ویلیام گیبسون سایبرپانک نیست

این مطلب به بوک‌مارک‌ها اضافه شد

این مطلب از بوک‌مارک‌ها حذف شد

ویلیام گیبسون در توییتی که دیروز کرد ناامیدی خود را از سایبرپانک ۲۰۷۷ اعلام کرد. بازی‌ای که به گفته‌ی سازندگانش تأثیر به‌سزایی از آثار گیبسون گرفته است.

سایبرپانک ۲۰۷۷ به اندازه‌ی کافی برای ویلیام گیبسون سایبرپانک نیست

ویلیام گیبسون مهمترین نویسنده‌ی ادبیات سایبرپانک، دیروز در توییترش نوشت که؛

.The trailer for Cyberpunk 2077 strikes me as GTA skinned-over with a generic 80s retro-future, but hey, that’s just me

به نظرم سایبرپانک ۲۰۷۷ به اندازه‌ی کافی سایبرپانک نیامد. بیشتر شبیه GTA بود که بهش لباس رتروفیوچریستیک دهه هشتادی پوشانده باشند.

سایبرپانک ۲۰۷۷ یکی از آن بازی‌هایی بود که مثل Death Stranding و Shadows Die Twice مدت زیادی گیمرها را منتظر خودش گذاشت. اولاً ساخته شدن چنین بازی‌ای نشان می‌دهد که بعد از ۴۰ سال مهجوری و دوری و حاشیه‌زدگی، بالاخره سایبرپانک به نقطه‌ی تمرکز جریان اصلی تجاری تبدیل شده است. ادبیات و طبع بصری‌ای که تا سال‌ها برای عموم و عوام زیادی تیره و خاک‌برسری و غمگنانه بود، حالا تبدیل شده به یکی از مهم‌ترین رخداد‌های همایش E3 سال ۲۰۱۸. در این که E3 مهمترین اتفاق تجاری جهان گیم است شک نکنید و این که بازی‌ای در E3 مورد توجه عموم قرار بگیرد، تقریباً برابر فروش چشم‌گیرش خواهد بود.

ولی منظور گیبسون از Generic 80s retrofuture چیست؟ منظور دقیقاً اتفاقیست که برای سایبرپانک به طور کلی در تبدیل شدنش به یک اتفاق تجاری افتاده است. ادبیاتی که عملاً در تحقق پیدا کردنش و تبدیل شدنش به واقعیت هر روزه‌ی اطراف ما(کارگران ساختمانی با آیفون اکس، دختربچه‌های مدرسه‌ای با چی‌پی‌اس تگ‌هایی که به والدینشان اجازه می‌دهد موقعیتشان را کنترل کنند، مسابقات پهبادی با عینک‌های شبه وی‌آر)، جادویش را از دست می‌دهد چون حرفش در مورد پارانویا و شرکت‌های چند‌ملیتی و پایان بشریت ملموس و رخداد ملموس و غیر اثیری لای نمایش بصری‌اش در سریال‌های آشغالی همچون Altered Carbon از دست می‌رود و واقعاً به قول گیبسون به چیزی Generic یعنی کلیشه‌ای و روزمرده تبدیل می‌شود.

یکی از اولین فیلم‌های سایبرپانک Bladerunner است و امروز واقعاً هر بازی‌ای که ظواهر این فیلم را قرض بگیرد تبدیل به سایبرپانک می‌شود. چون الان سایبرپانک در واقع واژه‌ای مصروف ظاهری بصری است و نه نوعی آن‌چه زمانی گیبسون و استرلینگ و امثالهم تصور می‌کردند.

البته خیلی از طرفداران بازی و حتا بعضی از طرفداران گیبسون معتقدند که خیلی خوب است که بازی سایبرپانک ۲۰۷۷ به اندازه‌ی داستان‌های گیبسون تیره و تاریک نیست و اصلاً همین فراخوانی نوستالژی مرده‌ی دهه‌ی هشتادی با گوشه‌ها و زاویه‌ها و برساخته‌های چشم‌نواز از همه چیز بهتر است. در نهایت بازی برای فراخوانی نوعی از حس نوستالژیاست و نه روبه‌رو شدن با واقعیت.

جدای از این آیا حق با گیبسون است و بازی در نهایت استفاده‌ای تجاری از ظواهر سایبرپانک است و مغزش توخالی است؟ به قول سازنده‌هایش که از قضا آدم‌های بدی هم نیستند و قبلاً ویچر را ساخته‌اند(CD project RED) بازی به شدت از نوشته‌ها و آثار ویلیام گیبسون تأثیر گرفته است. باید بازی کرد و دید.

جدیدترین شماره کاغذی سفید را بخرید

شماره ۳: پری‌زدگی

خرید این شماره