چطور مت آرتیست‌ها سه‌گانه‌ی اول جنگ ستارگان را ساختند

این مطلب به بوک‌مارک‌ها اضافه شد

این مطلب از بوک‌مارک‌ها حذف شد

قبل از این که جلوه‌های ویژه‌ی کامپیوتری وجود داشته باشند، مت آرتیست‌ها به جهان سینمایی رنگ جادو می‌زدند.

چطور مت آرتیست‌ها سه‌گانه‌ی اول جنگ ستارگان را ساختند

قبل از این که تأثیر کامپیوتر در سینما آغاز شود و جلوه‌های کامپیوتری تا این حد فراگیر شوند، سینما به خصوص سینمای علمی‌تخیلی، مدیون مت آرتیست‌هایی بود که با پلکسی گلس جلوه‌های ویژه را ایجاد می‌کردند. از جمله استاروارز یا همان جنگ ستارگان پنج مت آرتیست داشت که هر کدام به نوبه‌ی خود استاروارز را به ترتیبی که می‌بینیم در آوردند. کریس اونز، مایکل پنگرازیو، فرنک اورداز، هریسون الن‌شاو و رالف مک‌کوئری(استاد مسلم مت آرت) پنج مت آرتیست سه‌گانه‌ی اول بودند. مت آرتیست‌هایی که در طول زندگی حرفه‌ایشان روی فیلم‌های بسیاری کار کردند و جهان‌های خیالی را برای گیک‌ها و عاشقان سینما به ارمغان آوردند.

تصویری از مایکل پنگرازیو در حال کشیدن صحنه‌ای از فیلم که بالای همین عکس است. بنگرازیو جوان‌ترین عضو شرکت ILM بود و پیش خود مک‌کوئری آموزش دیده بود. شرکتی که استادانه با نقاشی فیلم‌ها را به محیط‌های جادویی تبدیل می‌کرد. پنگرازیو یکی از مهم‌ترین چهره‌های مت آرت در سینماست. به خصوص به خاطر کارش در فیلم ایندینا جونز: Raiders of the lost Ark. به چشم برادری از بغل پرهیبش شبیه هریسون فورد است.

یکی از این پنج مت آرتیست کریس اونز است. که البته با کاپیتان آمریکا اشتباه نشود. کریس اونز روی تایتانیک، willow(فیلم فانتزی که اگر ندیده‌اید، ببینید. هرچند چندمایه عجیب و غریب است.) و ایندیانا جونز مت آرت کار کرده است. اونز دقت عجیبی در کارش داشت و ریزترین جزئیات را به زیبایی به نمایش می‌گذاشت و مثلاً در Empire strikes back مسئول کشیدن ارتش استورم تروپرها بود. این تصاویر نشان می‌دهند که بخش مهمی از صحنه‌هایی که تصور می‌کردیم واقعی هستند هم در واقع نقاشی شده‌اند:

همانطور که می‌بینید نقاشی‌های مت در واقع ست‌های تقلبی هستند که بیشتر وقت‌ها روی پلکسی گلس و با رنگ روغن ساخته می‌شدند و این مت آرتیست‌ها بودند که با بزرگ کردن تصویر، جزئیات بسیار زیاد و دقیق را به ترتیبی وارد فیلم می‌کردند که وقتی روی پرده‌ی سینما به نمایش گذاشته شد، بیننده را گول بزند. الان دیگر از این تکنیک استفاده‌ای نمی‌شود و آخرین باری که از این تکنیک در فیلمی استفاده شد، در فیلم تایتانیک بود.