آغاز گمانه‌زنی‌ها در مورد دکتر سیزدهم و ۵ دکتری که ما پیشنهاد می‌کنیم

حوالی دو-سه هفته پیش بود که خبر رسید پیتر کاپالدی، بازیگر نقش دکتر دوازدهم، قرار است بعد از اپیزود کریسمس سال آینده از دکترهو جدا شود. این بدان معناست که ۲۰۱۷ آخرین سالی خواهد بود که کاپالدی را در قامت دکتر خواهیم دید و بعد از فصل دهم سری مدرن در آوریل امسال(از ۲۶ فروردین ۹۶) و بعد اپیزود کریسمس در ۲۵ دسامبر ۲۰۱۷، کاپالدی به قول دکترهو بازها «ریجنریت» می‌کند و بازیگر جدیدی را در نقش دکتر سیزدهم خواهیم دید. جدایی کاپالدی قرار است مقارن با جدایی استیون موفات(خالق سریال شرلوک و شورانر فعلی دکترهو) از کرسی هدایت دکترهو باشد و از ۲۰۱۸، کریس چیبنال به عنوان شورانر جدید کنترل سریال را به دست می‌گیرد و دکتر جدید را هم خودش انتخاب می‌کند.

یک چیز حقیقت مسلم این وسط وجود دارد: پیدا کردن بازیگر دکتر سیزدهم سخت‌ترین چالش شورانر جدید خواهد بود. دکترهو سریالی است که به دلیل مشکلات بودجه‌اش، بخش بزرگی از بار اجرایی‌اش را نه تیم ساخت و جلوه‌های ویژه، که بازیگران و علی‌الخصوص بازیگر شخص دکتر به دوش می‌کشند. ۴-۵ نفری که اخیراً نقش دکتر را ایفا کرده‌اند، از مت اسمیت تا پیتر کاپالدی و از کریستوفر اکلستون تا دیوید تننت، به اذعان اکثر هواداران و منتقدین و به شهادت کارنامه‌ی کاری‌شان از برترین استعدادهای بازیگری تلویزیون بریتانیا بوده‌اند که یا از قبل مثل کاپالدی شناخته شده بوده‌اند یا بعدها در سریال‌های دیگر برای خودشان موفقیتی دست و پا کرده‌اند(آخرین نمونه مت اسمیت است که سریال اخیرش، crown، سر و صدای زیادی به پا کرده و کلی جایزه برده). در این لیست کوتاه قصد داریم ۵ بازیگری را معرفی کنیم که به نظر ما خوب است نقش دکتر بعدی را برعهده بگیرند. می‌گویم خوب است چون فعلاً چیزی مشخص نیست و حتی خود چیبنال اعلام کرده تا پاییز حتی به فکر پروسه‌ی انتخاب دکتر بعدی هم نخواهد بود و راه زیادی در پیش است تا سیمای مجهول دکتر سیزدهم بر همه معلوم و عیان بشود. پس این لیست نه گمانه‌زنی بر اساس مدارک و اخبار، که یک‌جور خیال‌پردازی درباره‌ی آن آدمِ فعلاً ناشناسی است که انتظار نقش دکتر بعدی را می‌کشد. ضمناً سعی شده در این لیست به جای سوار شدن بر قطار هایپ(یا بخوانید بوق و کرنا) که مثلاً موریارتی یا ایرین ادلر از  «شرلوک» یا تام هیدلستون باید دکتر بشوند، استعدادهای بازیگری و تناسب کمدی با جذبه‌ی بیگانگی و کاریزمای لازم هر بازیگر در نظر گرفته شود.

۵. جیمز نزبیت

پیش از هرچیز اجازه بدهید بهتان توصیه‌ی اکید کنم که اگر سریال جکیل بی‌بی‌سی را تا الان ندیده‌اید، فی‌الفور بروید تماشایش کنید. جکیل یک مینی سریال ۶ اپیزودی از استیون موفات است که در آن کمابیش همان فرمول شرلوکِ موفات، این بار روی دکتر جکیل و آقای هاید اعمال شده و روایتی مدرن از رمان رابرت لویی استیونسن را می‌بینیم که پر است از آن پیچش‌های داستانی معروف شرلوکی و دکترهویی.

به نظرم دلیل کار کردن جکیل که به عنوان یک مینی سریال جمع و جور، چندان ساخت و فیلمبرداری درخشانی ندارد، بازی نزبیت است که نقش دکتر جکیل و آقای هاید را بر عهده داشته و هر دو طیف پتانسیل‌های مورد نیاز برای اینکه نقش دکتر را بازی کند را آنجا نشان داده. یعنی هم از طرف نقش دکتر جکیلش، یک چهره‌ی ترحم‌برانگیز و با قابلیت همذات‌پنداری از او می‌بینیم و هم از سوی دیگر در آقای هایدش، استعداد غریب این بازیگر در بازی با فیزیک و چهره و صدایش و کاریزمایش را می‌بینیم و به این ترتیب، نزبیت را شایسته‌ی دکتر شدن می‌بینیم.

۴. جک دونپورت

احتمالاً این بیچاره را از سری «دزدان دریایی کارائیب» بشناسید که آنجا نقش کاپیتان انگلیسی، جان نورینگتون را بازی می‌کرد. راستش حق دونپورت خیلی بیشتر از آن چیزی است که در هالیوود بهش رسید. دونپورت در تلویزیون انگلستان با سریال کاپلینگ بود که اوج گرفت و نقش «استیو»اش در همان سریال است که قرار است دلیل اصلی جدل من بر سر دکتر شدنش باشد. کاپلینگ را اگر ندیده‌اید بد نیست بدانید که یک نوع فرندز بریتانیایی است با شوخی‌‌های بی‌پرده‌تر و هوشمندانه‌تر و بازی‌های فرمی و روایی شجاعانه‌تر. «راس گلر» کاپلینگ همین استیو است که با بازی دونپورت همزمان یکی از رقت‌انگیزترین و جذاب‌ترین کاراکترهای تمام سیتکام‌ها شده. اگر در لیاقت جک دونپورت برای گرفتن نقش دکتر شک دارید، فقط بروید کاپلینگ و سخنرانی‌های غرای استیو را در باب احقاق حقوق مردان در استفاده از حریم امن توالت یا مثلاً بی‌فایده بودن کوسن مبل تماشا کنید.

۳. کریگ فرگوسن

اولاً که به نظرم بعد از کاپالدی، فرگوسن احتمالاً یکی از سرسخت‌ترین طرفداران دکترهو باشد که همزمان استعداد دکتر شدن را هم دارد. در تمام سال‌های اجرای فرگوسن در تاک‌شوی لیت‌لیت نایتش. یک ماکت کوچک از تاردیس روی میز کار او بود که نشان از علاقه‌ی زیادش به سریال داشت (بگذریم از اینکه هروقت یکی از بازیگرهای دکترهو را دعوت می‌کرد برایشان سنگ تمام می‌گذاشت و گاهی ترتیب اجرای ویژه‌ی ترانه هم برایشان می‌داد).

ولی موضوع فقط این نیست. فرگوسن ثابت کرده کمدین بی‌نظیری است، استعداد غریبی در بداهه‌گویی دارد، ابزوردیسم عنان‌گسیخته‌ی مانتی‌پایتونی را که پایه‌ی لحن و تم اساسی دکترهو است،‌ درک می‌کند و خوب می‌تواند روی این لحن سوار بشود، با اکثر آدم‌ها شیمی خوبی دارد و اصلاً دیده شده از دل یک مصاحبه‌ی معمولی یا مثلا یک پاریس‌گردی با کریستن بل، یک‌جور دینامیک دکتر/همراه بیرون بیاورد. همه‌ی این‌ها با هم مؤید این موضوع هستند که فرگوسن احتمالاً یکی از بهترین انتخاب‌ها برای دکتر سیزدهم و بالا نگه داشتن پرچم اسکاتلند بعد از کاپالدی است.

۲. هیو لاری

چرا دکتر هاوس، دکترهو نشود؟ هیو لاری در سریال هاوس خوب ثابت کرده که هم جذبه‌ی یک قهرمان مرموز و حراف و طاعن را دارد و هم می‌تواند به خوبی بیننده را در سفری احساسی برای کاویدن اعماق کاراکتر با خود همراه کند. از بلک ادر به یاد داریم که هیو لاری چه کمدین خوبی است و چقدر به جایش می‌تواند آدم را بخنداند و از آن طرف از دکترهاوس می‌دانیم که چطور در جای خود می‌تواند چاشنی‌های متنوعی از قبیل جدیت، درام، تعلیق، خوددرگیری و کهذا را به نقشش اضافه کند. هیو لاری از بعد از سریال هاوس به نسبت کم‌کار بوده؛ شاید دکترهو بازگشت پرشکوهی برای لاری باشد که بعد از ۶ سال که از پایان هاوس می‌گذرد لیاقتش را دارد.

۱.تیلدا سوئینتون

سال‌هاست که بحث دکتر مؤنث مطرح است. اینکه چرا هنوز زنی دکتر نشده را خیلی‌ها مثلاً به سکسیست بودن بی‌بی‌سی می‌چسبانند که به نظرم چندان ادعای درستی هم نیست. از یک طرف عده‌ای هستند که معتقدند اصلاً و ابداً نباید زنی را در نقش دکتر انتخاب کرد و تقدس تعلق دکتر به ذکور را ادعا می‌کنند و از آن طرف عده‌ای باور دارند که برعکس، باید خیلی فعالانه فقط دنبال بازیگر زن برای دکتر بود و اصلاً مدتی مردها را زیر نظر هم نیاورد. بحث تا جایی بالا گرفته که جاس ویدن که از طرفداران دکترهو است، گفته فقط در صورتی در سریال نویسندگی می‌کند که دکتر زن بشود.

وسط این قیل و قال به نظرم تیلدا سوئینتون گزینه‌ی امن و مناسبی است و نه تنها می‌تواند راه میانه‌ای برای آشتی دادن دو گروه باشد تا راه برای خانم‌ها باز بشود، بلکه حتی می‌تواند یکی از بهترین دکترها باشد و فارغ از جنسیتش، بیش از همه‌ی آدم‌هایی که خود من بهشان فکر کرده‌ام لایق نقش دکتر است. سوئیتتون در حالت عادی‌اش گویی یک موجود فضایی و بیگانه است و در بسیاری از نقش‌هایش اصلاً به آدم بودن این بشر شک می‌کنیم. در عین حال سوئینتون سابقه‌ای طویل و تجربیات ارزشمندی را با خودش به دکترهو می‌آورد و قطعاً‌ آنقدر مسئولانه نقشش را بازی می‌کند که اولین دکتر زن خراب نشود.

در پایان ولی البته باید گفت دکترهو کلاً به لذت کشف بسته است و به تجربه‌ی رابطه‌ای شخصی با اثر. اصولاً برای همین دکترهو می‌بینیم؛ چون هیچ خبر نداریم که اپیزود بعدی قرار است یکی از چرندترین و عذاب‌آورترین چیزهایی باشد که به عمر می‌بینیم یا یک شاهکار بی‌بدیل که مشابهش را جایی ندیده‌ایم و نخواهیم دید و سریال طی پنجاه و اندی سال گذشته بارها ثابت کرده که هنوز هم می‌تواند غافلگیرمان کند. پس چه بهتر که با دکتر بعدی هم غافلگیر شویم. یا همانطور که نیل گیمن، مدتی قبل در هیاهوی انتخاب دکتر دوازدهم در وبلاگش نوشت:

“من فکر می‌کنم اگر ۵ سال پیش از من می‌پرسیدید که دکتر یازدهم باید چه کسی باشد، اصلاً مت اسمیت را در لیستم قرار نمی‌دادم، چون نمی‌دانستم که او چه کسی هست و چه کارهایی از دستش بر‌می‌آید؛ و اگر همان حوالی از من می‌پرسیدید چه کسی باید نقش شرلوک هولمز را در یک اقتباس مدرن بازی کند، به هیچ وجه اسم بندیکت کامبربچ را بهتان نمی‌گفتم، چون او را هم نمی‌شناختم.

…….

من دوست دارم دکتری را ببینم که خود دکتر است، و نه بازیگری که کلی بار و بندیل با خودش می‌آورد که به نقش اضافه کند. ستاره‌ای می‌خواهم که در انتظار درخشیدن باشد. پس من دوست ندارم هلن میرن یا ایان مک کلن یا چیوتل اجیوفور یا هیچ‌یک از اسامی معروفی که اخیراً پیشنهاد می‌شوند، دکتر باشند.

من دوست دارم دکتر را ببینم. دلم می‌خواهد غافلگیر شوم. می‌خواهم عکس طرف را در اینترنت ببینم و به خودم بگویم ‘آخه این چطور می‌تونه دکتر باشه؟’، و بعد دوست دارم به طرز فوق‌العاده لذت‌بخشی بفهمم که اشتباه کرده‌ام. و بعد از ۶ اپیزود، دلم می‌خواهد به خودم بگویم چطور می‌توانستم انقدر کور باشم، چراکه این خودِ دکتر است. البته که هست.”

سفید کاغذی

جدیدترین شماره کاغذی سفید را بخرید

شماره ۳: پری‌زدگی

خرید این شماره