من کتاب رو چند ماه پیش خوندم. نمیدونم دوباره حوصله کنم بخونم یا نه. ارزش دوباره خوندن داره به نظرم.
حالا در مورد کل کتاب نمی خوام چیزی بگم فقط در مورد اولش می گم تا بقیه هم بخونن و نظر بدن.
اول کتاب برای من بیشتر شبیه کتابخانه بابل بورخس بود. با راهروهای پیوسته به هم که اینجا به جای کتابهایی که حرفهای بیمعنی توشون نوشته شده با مجسمه طرفیم. این حس سوررئال بعدا دیگه از بین میره چون نویسنده بیشتر در مورد دنیا توضیح میده.
شاید بعضی ها بخوان مجسمه ها رو به صورت نمادین تفسیر کنن و به هر کدوم یه معنی خاصی بدن. ولی به نظر من و همون طور که در ادامه داستان خود پیرانسی میگه اصلا تفسیر کردن این زیباییها کار بیمعنیه.