پوکمون گو: اون گوشه یه توله گودزیلا قایم شده
شاید با خودتان بگویید نهایتاً فرقی نمیکند! تا دیروز که “کلش آو کلنز” بود. امروز بشود پوکمنـ گو!
ولی ماجرا کمی متفاوت است. پوکمونـ گو شاید جدیترین و فراگیرترین قدم صنعت ویدئوگیم برای خلق واقعیتی جایگزین و در عین حال، ساز و برگ اولیهی سفرهای اکتشافی در واقعیتهای مجازی ـ نزد کاربرانش ـ باشد.
در خانهتان نشستهاید که متوجه میشوید توی کوچهپشتی یک پوکمون بادآورده، گم شده است. زود لباس میپوشید و پلهها را سهتایکی میکنید تا پوکمون سرگردان را شکار کنید و احتمالاً یک زد و خورد مجانی با خانم همسایهتان هم اجتنابناپذیر باشد. بعد که پوکمون مال شما شد، با خیال راحت سر میز ناهارتان برمیگردید و برای شروع کلاسهای درس شاگرد جدیدتان، آماده میشوید.
باید پذیرفت که واقعیت مجازی کمکم دارد به واقعیت “دیگر” مبدل میگردد.
وقتی به دفعات از این طرف و آن طرف نام یک بازی را شنیده باشید و دائما از پیگیری هشتگ ترند شدهاش در توییتر سر باز بزنید، واقعیت خودش را به شکل دیگری توی چشمتان فرو خواهد کرد. تازه آن هم نه واقعیتِ واقعی، یک واقعیت مجازی.
یک هفتهای میشد که از هر دهتا هشتگ توییتر، حداقل چهارتایشان هشتگ #pokemongo بود. من هم چون خیلی اهل بازیهای موبایلی نیستم، تنها چیزی که دستگیرم شد این بود که یک بازی جدید از شرکت نینتندو و نیانتیک است که تکان زیادی به افزایش قیمت سهام نینتندو داده است و ارزش این سهام را در بورس توکیو 16.8 درصد بیشتر کرده و در همین دو هفتهی اول پس از انتشار دهها میلیون نصب کننده داشته. با این وجود باز هم وسوسه نشدم که بازی را نصب کنم تا دیروز که با دو تا از دوستانم توی خیابان راهمیرفتیم که یکیشان ناگهان کلی ذوق کرده و دوید سمت یک جایی که بعدا فهمیدیم، انگار مخفیگاه پوکمونی بازیگوش است!
این جا بود که متوجه شدم ماجرا از آن چیزی که من فکرش را میکردم خیلی جدیتر است.
پوکمونـ گو را میتوانید همین حالا از Google Play دانلود کنید و شما هم جزء میلیونها نفری شوید که در خیابانها، پشت فرمان ماشین، دوچرخه و موتورهایشان گوشی به دست دنبال پوکمونها هستند.
این بازی یک بازی واقعیت مجازیست که با GPS و دوربین تلفن هوشمندتان کار میکند. در واقع این بازی موبایل شما را تبدیل به پنجرهای میکند که از طریقش موجودات با مزهای به نام پوکمون را در سطح شهر و خانه زندگی خودتان میبینید و البته همین مساله ممکن است یکی از علل پرطرفدار شدن بازی در این مدت کوتاه شود. چرا که حضور موجوداتی تخیلی در مکانی آشنا میتواند برای خیلیها دستیافتن به یک رویای قدیمی باشد. شما در این بازی واقعا باید راه بروید چون این موجودات ممکن است در هر کجای شهر باشند و باید حواستان باشد تا قبل از این که فرار کنند با پرتاب گوی یا pokeball گیرشان بیاندازید. اگر برای پر کردن لیستتان(pokedex) دنبال تنوع هستید میتوانید به جاهای دیدنی شهرتان مثل موزهها و بیمارستانها و گالریها بروید یا این که از شهر خارج شده و برای مثال در دریاچه یا دریا و رودخانه به دنبال پوکمونهای نژاد آب باشید. به نظر میرسد بخشی از هدف نینتندو از طراحی این بازی هم، همین تحرک و گشت و گذار کاربران باشد.
خلاصهی قضیه این است که باید سعی کنید تا پوکمونهای بیشتری را به pokedex خود اضافه کنید و با تربیت آنها و افزایش قدرتشان به عنوان مربی، به جنگ باشگاههای (Gym) دیگر بروید. سیستمهای افزایش قدرت و دریافت سکه Pokecoins و دیگر آیتمهای بازی شکل پرداخت درونبرنامهای را دارند اما از آن جایی که بازی رایگان است، بدون پرداخت و با سپری کردن زمان بیشتر هم میشود آیتمها را به دست آورد.
Pokédex: سیاههی پوکمونی شماست و اطلاعات همهی موجوداتی که گیر انداختهاید هم همینجا قرار گرفته.
PokéStop: شما باید با راه رفتن واقعی دنبال پوکمونها بگردید. ولی باید بدانید که بیشتر پوکمونها در حوالی همین ایستگاهها هستند و هر چه شما به PokéStopهای بیشتری نزدیک باشید، شانس گیر انداختن پوکمونها بیشتری را هم دارید. PokéStopها معمولا همان مناطق دیدنی و مشهور و جاهای تاریخی یا تجاری هستند. البته هیچوقت جاهایی نیستند که دسترسی عموم بهشان ممنوع باشد. در PokéStopها شما آیتمها یا تجربهها را آسانتر به دست میآورید و حتی ممکن است Poké Egg هم گیرتان بیاید.
Poké Ball: هر وقت یک پوکمون پیدا کردید وقت این میشود که Poké Ball خودتان را سمتش پرت کنید تا گیرش بیندازید. در واقع شما انگشت میزنید و نگه میدارید تا یک حلقهی روشن دور پوکمون مورد نظر ظاهر بشود.
Poké Egg : این تخمها توی PokéStopها پیدا میشوند و اگر خوش شانس بودید و یکی از اینها نصیبتان شد، باید یک مقداری از این تخمها مراقبت کنید و با انکوباتور گرم نگهشان دارید و یک سری کارهای دیگر انجام بدهید و نهایتا یک مسیر دو-سه کیلومتری (یا حتی ده کیلومتری بسته به این که تخم شما چقدر خاص باشد) را بسته به شانستان بروید و تمام این مدت هم برنامه باید باز باشد تا قدمهایتان ثبت شود.
Gym: وقتی به مرحلهی پنج برسید میتوانید بین گروههای زرد و آبی و قرمز به یکی ملحق شوید. در Gymها میتوانید با پوکمونهای دیگر بجنگید و Gym را فتح کنید و تجربهی خودتان را بالا ببرید و البته ممکن است برای حفاظت از حریم Gym خودتان مجبور باشید نگهبانی هم بدهید. جنگی که از آن صحبت میشود هم یک مینیگیم کوچک است که شما با انگشت زدن به صفحهی موبایل حمله میکنید و با فشار دادن و نگهداشتن صفحه یک حملهی اساسیتر راه میاندازید و با swipe چپ و راست در برابر حملهی حریف جاخالی میدهید تا این که بالاخره جان یکی از دوطرف نبرد تمام بشود.
البته این موضوع، کم هم دردسر نداشته. وجود پوکمونها در جاهای خطرناکی مثل ریل قطار و یا مکانهای مثل بیمارستان باعث شده که انتقادهایی به این بازی بشود که نیانتیک درصدد برطرف کردن این ایرادهاست. موزهی “آشویتس” در لهستان بازی کردن پوکمونـ گو را به دلیل بیاحترامی به موزه ممنوع کرده است. مرکز پزشکی آمستردام هم پس از گرفتن بازیکنهای پوکمونـ گو در مناطق قرنطینهی بیمارستان، از پوکموناستاکرها خواهش کرد دنبال پوکمونها به بیمارستان نیایند و در توییتی با تصویری از پیکاچویی که دور تا دورش دستمال بود نوشت: « قطعا یک پوکمون بیمار در مرکز پزشکی وجود دارد، اما ما مراقبش خواهیم بود، لطفا برای ملاقاتش نیایید.»
این بازی در اولین هفته پس از انتشارش، محبوبیت بسیار بالایی به دست آورد و تعداد کاربرانش تابهحال در ایالات متحده، نیوزلند و آلمان به 21 میلیون کاربر فعال رسیده است اما از آنجایی که تقاضا برای آن بسیار بالا و خارج از ظرفیت سرورها بوده توزیعش به شکل موقت در کشورهای دیگر متوقف شده و هر روز تعدادی کشور به بازی اضافه میشوند. پوکمونـ گو، هنوز در ایران رسمی نشده و کاربران ایرانی با استفاده از تغییر IP و پروکسی، پوکومنها را شکار میکنند.
پرسش و پاسخ پوکمونی
س: چرا این حیوونای بدبخت رو اسیر میگیریم؟
ج: برای این که برای شما بجنگند دیگر. برای مبارزههای باحال و خب شاید تکامل دادن زورکیشان به پوکمونهای خفنتر (این مقاله ثابت میکند که پوکمونها دقیقا برده محسوب نمیشوند).
س: چطوری توی اون توپهای کوچولو جاشون میکنیم؟
ج: هیچ کس اطلاع دقیقی ندارد. البته این آقا یک نظراتی در باب این موضوع دارد که شنیدنش خالی از لطف نیست.
س: این بازی حیوونآزاری حساب نمیشه؟
س: چطور Gym های بازی با میخونههای بعضی شهرها یکی شده؟
ج: سازندههای پوکمون قبلا بازی Ingress را درست کرده بودند که در آن بازی هم شما باید در دنیای واقعی به دنبال اشیای مخفی میرفتید. بازیکنهای آن بازی همهی نقاط اصلی دنیای واقعی را ثبت کرده بودند و این قضیه هم به همین خاطر است.
س: اگر حالمون طوری باشه که یه ذره گیج بزنیم پوکمون بازی کردن خیلی خطرناکه؟
ج: در حقیقت یک نکتهی بامزه دربارهی خیابانها وجود دارد و آن هم این است که شما اگر سرتان توی موبایل باشد، ممکن است یک ماشینی بیاید و زیرتان بگیرد. سایت پوکمون هم شما را از بازی کردن روی دوچرخه، اسکیت یا موقع رانندگی منع کرده. این قضیه اینقدر باعث دردسر شده که پلیس استرالیا هم تابلوهای هشدار پوکمون در بعضی خیابانها نصب کرده. البته حواستان باشد که بهانهی پوکمون همهجا نروید. هنوز هیچی نشده قتل پوکمونی هم اتفاق افتاده. یک جوان ۱۸ ساله گواتمالایی به بهانهی پیدا کردن یکی از جانورهای پوکمونی داخل یک خانه رفته و به جای امتیاز بازی یک گلولهی واقعی سمتش آمده. تعدادی از شایعات بامزه که دربارهی پوکمونّای منجر به خشونت و سرقت و حادثه را هم میتوانید در اینجا بخوانید.
س: موقع رانندگی میشه که پوکمون بزنیم؟
ج: برای این که خودتان را یا یکی دیگر را به کشتن بدهید فکر بدی نیست (این هم تصادف یک ماشین پوکمونی با ماشین پلیس).
شاید با خودتان بگویید نهایتاً فرقی نمیکند! تا دیروز که “کلش آو کلنز” بود. امروز بشود پوکمنـ گو!
ولی ماجرا کمی متفاوت است. پوکمونـ گو شاید جدیترین و فراگیرترین قدم صنعت ویدئوگیم برای خلق واقعیتی جایگزین و در عین حال، ساز و برگ اولیهی سفرهای اکتشافی در واقعیتهای مجازی ـ نزد کاربرانش ـ باشد.
در خانهتان نشستهاید که متوجه میشوید توی کوچهپشتی یک پوکمون بادآورده، گم شده است. زود لباس میپوشید و پلهها را سهتایکی میکنید تا پوکمون سرگردان را شکار کنید و احتمالاً یک زد و خورد مجانی با خانم همسایهتان هم اجتنابناپذیر باشد. بعد که پوکمون مال شما شد، با خیال راحت سر میز ناهارتان برمیگردید و برای شروع کلاسهای درس شاگرد جدیدتان، آماده میشوید.
باید پذیرفت که واقعیت مجازی کمکم دارد به واقعیت “دیگر” مبدل میگردد.