خودکشیهای نبرد برلین
با نزدیک شدن ارتش سرخ و ارتش متفقین به برلین، آمار خودکشی آلمانیها بالا رفت و بسیاری طی نبرد برلین در بهار ۱۹۴۵ دست به خودکشی زدند. این چند عکس از آن حادثهی دهشتناک، وحشت از متنفقین را به خوبی نمایش میدهد.
با نزدیک شدن ارتش سرخ و ارتش متفقین به برلین، آمار خودکشی آلمانیها بالا رفت. هزاران نفر از مردم آلمان که مرگ را به زندگی در اسارت متفقین ترجیح میدادند در بهار ۱۹۴۵ دست به خودکشی زدند. طبق آمار ثبت شده ۳۸۸۱ نفر در طول ماه آوریل و نبرد برلین دست به خودکشی زدند. البته این آمار چندان دقیق نیست و احتمال میرود بسیار کمتر از آمار حقیقی باشد. هرچند تاریخدانان بسیاری دلیل این خودکشیهای دستهجمعی را وحشت از ارتش سرخ اعلام کردهاند، خودکشی در شهرهایی که به دست بریتانیا و آمریکا فتح شده بودند هم گزارش شده است.
از جمله در تاریخ ۱۸ آوریل ۱۹۴۵ جمعی از مقامات دولتی شهر لیپزیگ در ساختمان شهرداری اقدام به خودکشی کردند. جانشین شهردار لیپزیگ از جمله این افراد بود. ارنست لیسو تصمیم میگیرد پیش از این که ساختمان شهرداری به دست آمریکاییها فتح شود به زندگیاش پایان بدهد و همسر و دخترش نیز با او همراه میشوند. در تصویر همسر لسو، رنات لسو، بر مبل روبهروی ارنست نشسته است و دخترشان رجینا روی کاناپهی پشت سر مادرش. سرآستینهای رجینا منقش به علامت صلیب سرخ نشان میدهد که پیش از مرگش جزو نیروهای صلیب سرخ آلمان بوده و به زخمیها مدد میرسانده است. در اتاق کناری شهردار و خانوادهاش روشی مشابه را پیشه کردند و پیش از سر رسیدن نیروهای متفقین با خوردن کپسول سیانید خودکشی کردند.
دور از ذهن نیست که بشنویم اتفاقات مشابهی در ژاپن شکستخورده رخ داده است. البته برخلاف ژاپن که خودکشی امری پذیرفته شده است و پدیدهای فرهنگی، چنین رفتاری در آلمان غیرمعمول است. خودکشی پاسخی نیست که آلمانیها در قبال شکست و سرخوردگی بدهند. و با این وجود هزاران نفر چنین احساس کردند که زندگی بدون رژیم نازی دیگر ارزش ادامه دادن ندارد. شاید سختی روزافزون جنگ و برگشتن ورق به ضرر نازیها در کنار از دست دادن اعضای خانواده و نابودی اقتصادی آلمان، بسیاری را به لبهی پرتگاه کشاند.
شاید هم بسیاری از وفاداران به حزب نازی با شنیدن خبر خودکشی آدولف هیتلر تصمیم گرفتند از روش پیشوا تبعیت کنند و حتا در مرگ هم به او وفادار بمانند.
-
عالی بود