معدنکاری در فضا: خیال یا واقعیت
نخواهد بود. چون تازه خبر رسیده که یک شرکت بلندپرواز فضاپیمایی از ایستگاه فضایی بینالمللی (ISS) گسیل کرده که قرار است مقدمات برداشت منابع آستروئیدهای فضای بینسیارهای را فراهم آورد.
گویا که قدمی دیگر به عصر معدنکاری فضایی نزدیکتر شدهایم. تصویر کارگران خیس عرق لباسفضاییپوشیدهی سوار بر بازوهایی روباتیکِ عظیم که به گوهرهایی در قلب صخرههای معلق در خلاء چنگ میزنند، حالا خیلی هم غریب نخواهد بود. چون تازه خبر رسیده که یک شرکت بلندپرواز فضاپیمایی از ایستگاه فضایی بینالمللی (ISS) گسیل کرده است که قرار است مقدمات برداشت منابع آستروئیدهای فضای بینسیارهای را فراهم آورد.
هدف نهایی شرکت کندوکاو سیارکهای نزدیک به زمین است ولی ماموریت فضاپیمای فعلی فقط آزمودن قطعات و تست نرمافزارها خواهد بود و طی 90 روز فعالیت خود هرگز از مدار زمین خارج نخواهد شد. اقدامی که شاید روزی به عنوان یکی از خیزهای بزرگ بشر برای فتح فضا به یادش بیاورند که سرانجام فلزات گرانقیمت سیارکهای غنی پیرامونمان را به دسترس بشریت آورده. آستروئیدها غیر از منابعی همچون پلاتینیوم، گرانبهاترین عنصر ممکنه در فضا یعنی آب را هم در اختیار دارند و بدین ترتیب ممکن است یک روزی همهی موجودی معنادار جستوجوگران و کلنینشینهای سرگردان در فضا برای رفع عطش را از همین راه بدست آورده باشند.
مدیر دپارتمان مهندسی شرکت در همین راستا گفته:
معدنکاری سیارکها شبیه سوژهی داستانهای علمیتخیلی به نظر میرسد ولی کمپانی ما مصمم است که برای عملی کردن این ایده فنآوریهای لازمه را توسعه بدهد. حتی نهادهای دولتی هم مشغول ساختن بسترهای قانونی چنین فعالیتهایی شدهاند و به نحوی از ادامهی کار حمایت میکنند.
با این شرایط دیگر نباید فکر کنید که باید تا موقع نوهدار شدنتان منتظر چنین تحول عظیمی بمانید که احتمالاً به زودی با چشمان خودتان نظارهگرش خواهید بود.
البته همه ادعای این شرکت مبنی بر توسعهی یک صنعت ناشناختهی هزاران میلیارد دلاری را باور ندارند ولی از همین حالا مقدمات پرتاب فضاپیمای آزمایشی بعدی یعنی A6R هم آماده شده و به قول Eric Anderson یعنی یکی از موسسین و مدیران حال حاضر شرکت:
این کار موجب مدیریت بهتر و دسترسی بیشتر بشر به منابع موجود در کرهی زمین و سایر سیارات منظومه خواهد شد
ولی اگر این نقل قول را هم زیادی خوشباورانه بدانیم نمیتوانیم ارزش بهرهبرداری آب در فضا را کتمان کنیم. زیرا علاوه بر مصارف عادی آب یک کاربرد ویژهی دیگر هم دارد که آن تجزیهاش به اکسیژن و هیدروژن برای استفاده به عنوان سوخت راکت است و استفاده از آب برداشتشدهای که همین حالا در فضا هست قطعاً صرفهی بهتری از حمل آب از زمین خواهد داشت.
-
سلام
خب 50 سال پیش هواپیما برادران رایت از چند تیکه تسمه و چسب و چوب ساخته شده بود شاید این دو مخترع یک لحظه هم نمی تونستن تصور کنن روزی هواپیماهایی ساخته میشن که چند تُن کالا رو می تونن حمل کنن یا فاصله بین قاره ها رو در مدت زمان کمتر از 24 ساعت به هم وصل می کنن.
الان هم شاید به نظر برسه این نوع صحبت ها خیلی رویا پردازانه و فانتزی باشه ، ولی من معتقدم محدودیت تا زمانی وجود داره که ایده یک چیزی به ذهن انسان برسه! تاریخ هم نشون داده خیلی از رویا ها و خیال پردازی های مردم در عصر ها مختلف که قبل از ما زندگی کردن الان برای ما صرفا تبدیل به یک خاطره شده و تصور دنیایی بدون اون تکنولوژی برامون غیر قابل درک.
ممنون بابت مطلب خوب تون-
قربونت امیر عزیز.
خیلی استفاده بردم از نظرت.
و ممنونم که دنبالمون میکنی.
-