کتاب: وقتنویس The Time Keeper
خلاصهی داستان
روایتی دربارهی تاریخچهی زمان و مفهوم متفاوت آن در زندگی هر یک از انسانها.
پسر بچهای بَدَوی به نام «دُر» برای نخستین بار متوجه مفهومی ابتدایی از زمان و گذر وقت میشود و این کشف، روند زندگی بشر را عمیقا دگرگون میکند.
قسمت برگزیده
سعی کنید زندگی را بدون ثبت وقت تصور کنید.
احتمالا نمیتوانید. شما ماه، سال، روزهای هفته را میشناسید. ساعتی روی دیوار یا داشبرد ماشینتان هست. جدول زمانی، تقویم، ساعتی برای شام یا فیلم.
با این حال همه در اطراف شما نسبت به ثبت وقت بیتوجهاند. پرندهها دیرشان نمیشود. هیچ سگی ساعتش را نگاه نمیکند. گوزنها دلواپس فراموش کردن تولدها نیستند.
فقط انسان زمان را اندازه میگیرد.
فقط انسان ساعت را اعلام میکند.
و به همین دلیل، فقط انسان از ترسی فلجکننده رنج میبرد که هیچ موجود دیگری تحمل نمیکند.
ترس تمام شدن وقت.
چرا باید این کتاب رو بخونم
+ نثر روان و عاری از تکلف داستان، که با وجود توصیفات قوی و جملات تصویرسازش ساختاری ساده و حتی سرگرم کننده دارد. بهطوری که عمیقترین مفاهیم داستانیاش در کمال سادگی و اجمال بیان شده است.
+ ایدهی نو و بکر داستان. اصلیترین ویژگی وقتنویس، بکارت ایده و طراوت کلام آن است. کتاب با پیروی از اصول داستان نویسی مدرن و به دور از کلیشههای رایج عرصهی سورئال، به زیبایی داستانی تخیلی را در متن جهان واقعی طرح میکند.
+ شخصیتپردازی قوی. کرکترهای داستان وقتنویس، ماهیتی رئال و ملموس دارند. چیرهدستی نویسنده در بیان عواطف و احساسات حقیقی و آشنای انسانی، داستان را برای مخاطبش هرچه بیشتر باورپذیر میکند.
+ مجملگویی و حجم مناسب داستان. میچ آلبوم به عنوان نویسندهای موقعیت شناس، لزوم خلاصه گویی را در عرصهی ادبیات داستانی مدرن درک میکند. داستان با وجود درونمایهی قوی و گستردهاش حجم کمی دارد و با حوصلهی مخاطب امروزی ادبیات متناسب است.
بررسی کتاب
-خطر لورفتن داستان-
وقتنویس تازهترین اثر میچ آلبوم، نویسندهی آمریکایی و خالق کتاب پرفروش «سهشنبهها با موری» است.
داستانی دربارهی تاریخچه و مفهوم زمان.
قصه از اعماق تاریخ آغاز میشود. آنجا که زندگی انسان هنوز درگیر معادلات علم و قانون و تصنع تمدن شهری نشده. پسربچهای به نام دُر در این جامعه ی بَدَوی, صاحب فکر و بینشی متفاوت است… او اندازهگیر چیزهاست… نخستین کسی است که شمارش را آغاز میکند… ذهنش گستره و تناوب اعداد را درمییابد، گذر وقت را درک میکند و محاسبهی ساعتها و روزها را پایه میگذارد.
او در داستان چنین معرفی میشود:
«دُر» همانطور که سنش بیشتر میشد، به تمام شکلهای اندازهگیری زمان پرداخت، چیزی که علم بعدها به آن رسید.
خیلی پیشتر از اُبلیسکهای مصر، دُر متوجه سایهها شد.
خیلی پیشتر از ساعت های آبی یونان، دُر آب را اندازه گرفت.
نخستین ساعت آفتابی را ابداع کرد. نخستین ساعت و حتی نخستین تقویم را به وجود آورد.
ما میگوییم: از زمان خودش جلوتر.
دُر از همهکس پیشتر بود.
واژهی زمان را در نظر بگیرید.
ما عبارتهای بسیاری را با آن به کار میگیریم. گذر زمان، اتلاف وقت. صرفهجویی در وقت, وقتکشی…
به اندازهی دقایق یک روز، اصطلاحات مربوط به (زمان) وجود دارد.
اما زمانی، اصلا برایش واژه ای وجود نداشت. چون کسی زمان را محاسبه نمیکرد.
بعد دُر شروع کرد.
و همه چیز عوض شد.
***
این آغازِ وحشتی خاموش اما همگانی است که به دست دُر ( پدر زمان) آغاز میشود. ترس تمام شدن وقت!
مفهومی که دُر به آن دست یافته نوعی دانش سیاه است، درگیر شدن با محاسبهی عذابآور شتاب گذر عمر, ترس از تمام شدن وقت و تلاشی بیهوده برای کسب زمان بیشتر.
پاسخ خشم آسمان به این کنجکاوی شوم دُر, نفرینی است که او را در ( غار بی زمانی) به بند میکشد، باید تا ابد صدای التماس جهانیان را بشنود؛ برای دقیقههای بیشتر، ساعتهای بیشتر و زمان بیشتر.
تقاضای هر آدمی که بیشتر میخواهد از آن چیزی که نخستین بار او شناخته بود.
راه خلاصی از این نفرین, رسیدن دُر به درک متفاوتی از مفهوم زمان است. پاسخ اینکه چرا خداوند روزهای عمر انسان را محدود کرده است؟ و پدر زمان، برای کشف این حقیقت بار دیگر به زمین رجعت میکند.
-
کتاب جالبی به نظر میاد میذارمش تو لیست خریدم. ممنون بابت معرفی…
-
ممنون بابت حسن توجهتون 😉
-
-
سلام
مرسی نسرین این کتاب خیلی با حال و تو هم خیلی خوب به بقیه معرفیش کردی .
امیدوارم برو بچ تهیه کنن و بخونن و لذت ببرن-
مرسی امیر عزیز.
این کتاب در حقیقت کشف تو بود.
ممنون از لطفت.
-